Arthur A. Janszen

Arthur Janszen założył markę JansZen w 1955 roku. Jako fizyk, wynalazł wiele rzeczy, ale jest najbardziej znany z wynalezienia pierwszego szerokopasmowego głośnika wysokotonowego, który obejmował średnie pasmo oraz częstotliwości ultradźwiękowe (800 Hz – 30 kHz).

W połowie lat pięćdziesiątych uzyskał patent na swój głośnik i uruchomił firmę Janszen Laboratory Inc. Szybko opracował i wprowadził na rynek dwa zestawy wysokotonowe, jeden z dwoma, a drugi z czterema panelami. Początkowo były one łączone z tradycyjnym głośnikiem niskotonowym AR-1, wynalezionym przez Edgara Villchura z Acoustic Research Corp. Pomogły zapoczątkować erę wysokiej jakości odtwarzania dźwięku.

Podstawowa zasady wywierania siły elektrostatycznej na membranę są bardzo proste. Z drugiej strony, inżynieria wymagana do wykorzystania tego zjawiska prosta nie jest.

Od końca XIX wieku do końca lat czterdziestych podejmowano wiele prób wyprodukowania głośnika elektrostatycznego. Wykorzystywano różne sprytne sposoby obejścia niedociągnięć w dostępnych materiałach, z różnym skutkiem. Chociaż wielu z powodzeniem wydało dźwięk, zakres częstotliwości był ograniczony, poziom głośności niski, zniekształcenia wysokie, a w wielu przypadkach wytwarzało się dużo ozonu.

Harvard Underwater Sound Laboratory

Ostatni etap drogi do stworzenia pierwszego głośnika elektrostatycznego o wysokiej wierności rozpoczął się podczas drugiej wojny światowej w Underwater Sound Laboratory Uniwersytetu Harvarda, gdzie Arthur A. Janszen potrzebował źródła dźwięku do testowania hydrofonów.

W tym czasie Janszen był profesorem nadzwyczajnym fizyki pracującym nad technologiami obronnymi w amerykańskim biurze badań morskich pod kierownictwem dyrektora laboratorium, luminarza akustyki Fredericka V. (Teda) Hunta.

Głównym celem Janszena podczas wojny było rozwijanie technologii hydrofonów wraz z powiązanymi systemami przetwarzania i sterowania sygnałami do wykrywania i naprowadzania torped na dźwięki śrub z okrętów wroga. W szczególności broń ta miała być używana przeciwko nazistowskim okrętom podwodnym, które atakowały alianckie statki wojskowe i cywilne. Naziści opracowali własną torpedę akustyczną, ale nie potrafiła odróżnić odgłosów śruby od innych dźwięków, więc łatwo ją było oszukać, ciągnąc za okrętem urządzenie hałasujące. W co najmniej dwóch przypadkach torpeda zawróciła i zatopił U-Boot, który ją wystrzelił.

Aby poczuć skalę wyzwania zespołu z Harvardu, wyobraź sobie opracowanie autonomicznego pojazdu podwodnego, i uczynienie go niezawodnym i bezawaryjnym za pomocą obwodów lamp próżniowych i przekaźników w warunkach, które obejmowały zrzucanie ich z samolotów na wzburzone morze i wykonanie zadania w obecności hałasu otoczenia.

Po zakończeniu wojny pojawił się kolejny projekt marynarki wojennej: nowe zastosowanie przetwornika elektrostatycznego, który Janszen pierwotnie opracował jako wysokiej jakości referencyjne źródło dźwięku do testowania hydrofonów. Obejmował on stworzenie czysto brzmiącego, kierunkowego głośnika w kokpicie pilotów.

Kontrakt został zrealizowany w 1950 r. Wydaniem przełomowego Memorandum Technicznego autorstwa Janszena. Ta publikacja dotyczyła metod konstrukcji, które różniły się od tego, co wynaleziono do tamtego czasu, a jakość dźwięku była znacznie lepsza. Marynarka odmówiła jednak dalszego rozwijania technologii.

Mieszkanie z pierwszym na świecie głośnikiem elektrostatycznym Hi-Fi 

Po zakończeniu pracy dla wojska Janszen postanowił kontynuować ją w wolnym czasie w małym laboratorium, które założył w swoim mieszkaniu.

Wielu hobbystów wie, że to naprawdę niezła frajda, gdy z zbudowanego przez nich głośnika wydobywa się piękny dźwięk. Ale można być pewnym, że dla pioniera, który wymyśla nową technologię głośnikową, jest to jeszcze bardziej ekscytujące, zwłaszcza gdy daje ona znacznie lepszy dźwięk niż jakikolwiek znany głośnik.

Ostatecznie Janszen zdał sobie sprawę, że możliwe jest praktyczne zastosowanie tej technologii w wyjątkowo wysokiej jakości głośnikach domowych, opatentował podstawy tego procesu i zaczął opracowywać technologię. Wszystkie te prace zaowocowały kolejnym patentem, który jest aktualny do dziś. Ponieważ podwaliny zostały położone już podczas pracy na Uniwersytecie, Janszen skonsultował się z Harvardem w sprawie oficjalnego zainteresowania tą technologią. Uczelnia oświadczyła, że ??nie są tym zainteresowani i zwolniła go z konieczności dokonania cesji patentowej, co prawdopodobnie wydawałoby się zaskakujące, gdyby stało się to dzisiaj.

W 1954 r., kiedy był przekonany, że uda mu się sprzedać swoje głośniki, Janszen zrezygnował ze stanowiska na Harvardzie i w 1955 r. Założył Janszen Laboratory, Inc. w North Cambridge, MA. Na szóstej dorocznej konwencji Audio Engineering Society w Nowym Jorku w październiku 1954 r. Przedstawił dobrze przyjęty artykuł An Electrostatic Loudspeaker Development, który ukazał się później w kwietniowym wydaniu The Society’s Journal z 1955 roku.

Janszen opracował wówczas serię produktów, które są obecnie legendarne. Najbardziej znanym jest prawdopodobnie zestaw głośników wysokotonowych 1-30, który zazwyczaj współpracował z najlepszym głośnikiem niskotonowym swoich czasów – Acoustic Research AR-1. W 1959 roku Janszen zdecydował się przyjąć ofertę licencyjną firmy Neshaminy Electronic Corp. (Frank Wetherill), która zajmowała się produkcją od kilku lat, i sprzedał im prawa do wytwarzania i używania głośnika wysokotonowego we własnych projektach wraz z pomocą w opracowywaniu tych projektów.

Janszen opracował także pierwszy na świecie pełnozakresowy głośnik elektrostatyczny z przełomowym wzornictwem przemysłowym autorstwa bostońskiego architekta Williama [Billa] I. Bartona. Poznali się na Harvardzie, stając się bliskimi przyjaciółmi na całe życie. Modele zostały poddane testom terenowym od 1957 roku. Prototypy spotkały się z bardzo pozytywnym przyjęciem, a JansZen Labs rozpoczęło sprzedaż wersji produkcyjnej na początku 1959 roku. Fakt ten przyciągnął uwagę KLH.

KLH 

W 1959 roku majątek JansZen Laboratory został przeniesiony do KLH (KLH Research Corp.). Wiceprezydentem został Janszen i narodził się model KLH Dziewięć. W swoich broszurach, dotyczących rozwoju i produkcji KLH opisuje, jak zerwało ze swoim zwykłym modelem kosztów, nie szczędząc pieniędzy na stworzenie tego, co było najdokładniejszym odtwarzaczem dźwięku, a produkcja tego była rzeczywiście wyjątkowo pracochłonna.

W laboratorium KLH, odwiedzającym, którzy szukali źródła dźwięku, czasami trzeba było pokazywać, gdzie jest głośnik, a w niektórych przypadkach byli zaskoczeni, że dźwięk dochodzi z głośnika, a nie od muzyków grających na żywo, dobrze gdzieś ukrytych.

Janszen był również zaangażowany w inne projekty w KLH, szczególnie w zakresie sterownika i sieci wyrównawczej dla Modelu Eight, pierwszego radia stołowego FM o wysokiej wierności, z Billem Bartonem zajmującym się wzornictwem przemysłowym.

Po opuszczeniu KLH minęło trochę czasu, podczas którego Janszen angażował się w różne działania niezwiązane z akustyką, w tym rozwój praktyk rolniczych w Meksyku, dzięki wspólnym wysiłkom Agencji Rozwoju Międzynarodowego, Departamentu Stanowego i Departamentu Stanu Meksyku, nim sięgnął po coś nowego w dziedzinie audio.

Acoustech 

Grupa inwestycyjna kierowana przez Koss Electronics, Inc. zwróciła się do Janszena z ofertą zaangażowania się w kolejny projekt pełnopasmowych głośników elektrostatycznych, obejmujący integrację z pierwszym wzmacniaczem półprzewodnikowym. Projekt nazwano Acoustech X firmy Acoustic Technology Laboratory, Inc. (aka Acoustech, Inc., aka Acoustech Division of Koss Electronics).

?Dziesiątka?, była luźnym następstwem KLH Nine. W oznaczeniu modelu zastosowano rzymską cyfrę X, aby uniknąć pomylenia z KLH Ten, elektrodynamicznym głośnikiem KLH. Jego zaktualizowany wzór przemysłowy został ponownie stworzony przez Bartona. Nieco większy rozmiar i większa masa obudowy dały mu skuteczności w zakresie basu.

ERC 

W połowie lat siedemdziesiątych Janszen został zatrudniony przez Electrostatic Research Corporation, aby opracować hybrydę na rynek masowy. Opracował tam fascynujący i bezprecedensowy projekt, nazwany ER-139.

Zastosowano w nim elektrodynamiczny głośnik niskotonowy / średniotonowy z tylnym promieniowaniem, zaprojektowany przez Charlesa McShane’a, byłego dyrektora Loudspeaker R / D w AR (Acoustic Research Corp.), oraz elektrostatyczne tweetery z licznymi innowacjami opracowanymi przez Arthura A. Janszena. Celem wielokierunkowości było osiągnięcie efektu uśredniania pola w pomieszczeniu, podobnego do efektu dipola elektrostatycznego pełnego zakresu, ale bez niepożądanego tłumienia przedniej / tylnej fazy.

W ER-139 architektura kolumny była niezwykła. Głośnik średniotonowy / niskotonowy skierowany do tyłu został zamontowany do góry nogami na górze szczelnej obudowy, z tylną częścią głośnika skierowaną do góry. Odwrócony dyfuzor stożkowy został zamontowany na zespole magnesu, a dźwięk dochodzący z tyłu głośnika był odchylany przez stożkową powierzchnię dyfuzora, aby uzyskać dookólność tonów średnich. Na obwodzie nad dyfuzorem rozmieszczono osiem małych, okrągłych, elektrostatycznych głośników wysokotonowych o szerokiej dyspersji.

Chociaż firma zaczynała z dużymi ambicjami opanowania rynku masowego i opracowała świetny produkt, nie była prowadzona w sposób, który pozwoliłby zrealizować jej plan. Gdy głośnik wysokotonowy i jego oprzyrządowanie produkcyjne zostały ukończone, Frank Denessen – założyciel, wykorzystał dużą część kapitału inwestorów na zakup zajmowanego przez firmę budynku, zamiast używać go do marketingu i produkcji. Następnie pozbył się Janszena, nie wywiązując się ze swoich zobowiązań. Z pozostałych zobowiązań wybrnął, ogłaszając bankructwo. Pozwoliło mu to zatrzymać pieniądze inwestorów, zachować wolny od długów budynek, zlikwidować pierwotny i wtórny dług oraz odebrać prawa Janszena do głośnika wysokotonowego.Wkrótce ponownie otworzył firmę w tym samym budynku pod nową nazwą, Denessen Electrostatic, tworząc bardziej konwencjonalne projekty stworzone przez jego głównego technika, które zawierały nowy głośnik wysokotonowy Janszen.

Licencjobiorcy 

Po przejściu Franka Wetherilla na emeryturę i zaprzestaniu działalności przez firmę Neshaminy w połowie lat siedemdziesiątych, jej aktywa zostały przejęte przez Electronics Industries (EI), grupę, do której należał dr Roger West, który założył SoundLab. EI kontynuowała produkcję głośników pod marką JansZen. Z rozmachu nazwy korzystały również osoby trzecie. Wszystkie produkty były oparte na wersjach głośników wysokotonowych JansZen z lat pięćdziesiątych i były albo jednostkami wysokotonowymi, albo hybrydami.

Jednak tylko nabywcy nowych systemów firmy JansZen Loudspeaker mogą być pewni, że produkty te zostały zaprojektowane i wyprodukowane przez firmę założoną i prowadzoną osobiście przez Janszena. Te głośniki, podobnie jak oryginalne produkty JansZen z przeszłości, są znakomicie zaprojektowane i zbudowane przy użyciu komponentów, które są wyjątkowo trwałe i stabilne, z ulepszeniami nawet wykraczającymi poza to, co sprawiło, że wczesne systemy były tak niezawodne.

Pamięć

Janszen zmarł październiku 1991 roku, na długo przed tym, zanim miał okazję cieszyć się swym najnowszym dziełem. Jest ciepło wspominany przez każdego, kto miał szczęście go poznać, który doświadczył jego życzliwości, oryginalności i dowcipu lub skorzystał z jego wglądu i umiejętności.