Będzie długo, bo historycznie 🙂
Kiedy ten niezwykle popularny gramofon został wystawiony do sprzedaży po raz pierwszy, w 1967 roku, Garrard był specjalistą od gramofonów już prawie od pół wieku. Proweniencja firmy sięga 1721 roku, kiedy Garrard i Spółka zostali mianowani Koronnymi Jubilerami Londynu. Ich zadaniem było dbanie o Brytyjskie Klejnoty Koronne i Koronę Królewską. Ze względu na swoją niezrównaną reputację rzemieślniczą, na początku pierwszej wojny światowej firma zaczęła produkować precyzyjne dalmierze dla armii brytyjskiej, co wprowadziło ją na nowe rynki. Pod koniec Wielkiej Wojny rozpoczęto produkcję tokarek i narzędzi, a następnie sprężynowych silników dla gramofonów.
Produkcja została przeniesiona z Londynu do Swindon z powodu dostępności tam wykwalifikowanych projektantów z Great Western Railway Company, a projekt silnika gramofonowego został ulepszony. Niektórzy twierdzą, że ten ?super? silnik gramofonowy był jednym z najlepszych silników sprężynowych, jakie kiedykolwiek stworzono. W 1928 r. zaczęto opracowywać silniki elektryczne, a do 1930 r. firma miała już swój pierwszy odtwarzacz płyt. Model 201 był pierwszym gramofonem klasy premium Garrarda i wykorzystywał specjalnie zaprojektowany silnik elektryczny; doceniono go w BBC i innych profesjonalnych stacjach. Podobnie jak SP25, który pojawił się ponad trzydzieści pięć lat później, miał cztery prędkości; 16, 331/3, 45 i 78 RPM.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 r. połączenie z działem biżuterii zostało zerwane, a Garrard coraz mocniej stawiał na gramofony. Pretendował do miana producenta najlepszych gramofonów na świecie. Na bardziej przystępnym końcu rynku królowała seria Autoslim, rozpoczęta w 1959 roku. Było to po wielkim pożarze, który zmusił firmę do pożyczenia powierzchni fabrycznej od pobliskiej firmy Plessey Company Ltd. Niedługo potem Garrard stał się częścią grupy Plessey, i to naprawdę było początkiem ?współczesnej? firmy, jaką znamy.
Połowa lat sześćdziesiątych była dla firmy bardzo owocna. Po drugim największym w historii projekcie – 401 – w 1965 roku, pojawił się pierwszy SP25. Podobnie jak flagowy Garrard, również był napędzany kółkiem pośrednim, ale niestety nieco za duża część momentu obrotowego została przeniesiona na płytę, przez co brzmiał on nieco brutalnie. Ale nie można zaprzeczyć, że to była olidna maszyna, która mogła wytrzymać wiele.
Garrard wykonał przyzwoitą robotę w przypadku SP25. Ramię z prostą rurką było lepsze niż u wielu rywali cenowych z tamtego czasu i można było w nim regulować zarówno przeciwwagę, jak i antyskating.
Projekt doskonalano przez lata, ale tak naprawdę wszystkie SP25 od pierwszego do czwartego (który pojawił się w 1974 roku) były w dużej mierze podobne. Modele mk1 i mk2 były półautomatami, natomiast od wersji mk3 wprowadzono pełną automatykę. Pojawiły się także drobne zmiany stylistyczne.
Kluczową zmianą w SP25 był system napędowy. Nie zapominajmy, że Garrard osiągnął ogromne sukcesy w produkcji silników, a wszystkie SP25 aż do mk4 włącznie mają napęd idlerowy. Taki napęd, gdy jest nowy i wyregulowany, działa stabilnie pod względem prędkości i daje porywający, mocny dźwięk. Model mk5, miał już napęd pasowy, ale nie odniósł sukcesu. Był nieco cichszy i bardziej dopracowany w działaniu, ale dla wielu mk4 brzmiał lepiej.
